226

امروز وقت سفارت داشتم، اما هیچ جا نرفتم، نشد که بروم. نشسته ام پشت میز کارم، یکسری کارها را روی کاغذ می نویسم، خرید زایلاپی، صابون لیتری، شامپو بدن، وقت دکتر پوست، واریز بیمه عمر، مدیتیشن، کوفت، زهرمار.

من خسته ام، دلم میخواهد وسایلم را جمع کنم بروم یکجایی دور از آدمیزاد خودم را ول بدهم توی طبیعت، اما حتی به زور سرکار می آیم.

این چند روز سر خودم را با فیلم دیدن، کتاب خواندن و آشپزی کردن گرم کردم. بعد دیدم هیچ کس حتی به گوشی م پیغام هم نمیدهد. تف تو زندگی، نشستم ته فیلم ها را در آوردم، گفتم این اداها که فقط خارجی میبینی مسخره س، بشین ایرانی ببین. بعد ایرانی یکی دو تا دیدم، دلم تنگ شده بود! برای فارسی حرف زدن توی فیلم ها منظورم است. دیگر مهم نیست فیلم ها خوب باشند یا بد، اصلا من کی باشم در این مورد حرفی بزنم، فقط میتوانم نظر خودم را بگویم که دوست داشتم یا نه. نچ دوست نداشتم.

دارم فکر میکنم کتاب هایی که خوانده ام را توی اینستاگرام استوری کنم، هرکدام را که شما نخوانده اید پیغام بدهید قرعه کشی به نام هر کی درآمد با پست بفرستم برایتان. البته اگر حوصله م بگیرد هر دفعه تا پست بروم. اول باید ببینم پستی این نزدیکی ها هست یا نه، اگر بود که چه خوب، اگر نبود چه حیف.