264

عزیزم آدم ها مغازه ی خوشحالی فروشی یا محل نگه داری تو نیستند! تا منتظر باشی دیگران بیایند حال تو را خوب کنند. دست تو را بگیرند بلندت کنند. ببرند بیرون، ببرند مسافرت، غذا بپزند، دارو بخرند، برایت مهمانی بگیرند، حالت را خوب کنند.

باید یاد بگیری خیلی کارها، میتوانم بگویم باید یاد بگیری تمام کارها را خودت برای خودت انجام بدهی. خودت را ببری مسافرت، خودت را ببری کافه، دکتر، خرید، مهمانی، همه جا و هر کاری برای خودت بکنی. شب ها زودتر و امن تر برگردی خانه. برای خودت غذا بپزی، از خودت نگه داری کنی. هر کاری که لازم است انجام بدهی تا سالم، شاد و در امان بمانی.

اصلا یکی از بارهای اضافه ی زندگی من همیشه همین بوده که یکجایی گذاشتمش کنار. اینکه آدمها را مثل کوله پشتی حمل میکردم! وای وای بس است دیگر. چقدر میتوانید حال بهم زن و مسخره باشید! جمع کنید این مسخره بازی ها را. راستش حتی افسردگی نمیتواند مانع کار کردن آدم بشود! البته اگر مجبور باشی! در این مواقع خودت را به هر نحوی نجات میدهی. در کثافت غلت میزنی اما به چیزهایی حتی بی ارزش برای بقا و ماندن چنگ می اندازی. پس خواهشن روضه نخوانید! و چرت و پرت تحویل من و مغز خودتان ندهید.