٣٢

قبلا اگر كسي را نفرين ميكردم احساس شرم، گناه و عذاب وجدان آنقدر با من ميدويد و مدام با خودم تكرار ميكردم و يادم داده بودند كه ببخشم در آخر دعاي بدم را از آن آدم بر ميداشتم و الان آنقدر همه چيز برايم الكي است و آن فكرها مسخره اند كه به مسي كه ميگويم برو به درك و مادرت به عزايت بنشيند ىاقعا منظورم هماني است كه ميگويم.

از یادداشت های خانم پاپن هایم...