85

تسلیم شدن.

در برابر بعضی مسائل تسلیم شده ام.

نمی شود یکهو با همه چیز در افتاد گریبان همه مسائل حل نشده را گرفت، از انهایی که خوشمان نمی آید ولی چه بخواهیم چه نخواهیم بودنشان در زندگیمان بایدی است آدم دیگری ساخت، کاری که دوست نداریم را کنار بگذاریم، با نابرابری ها و بی انصافی ها در بیافتیم، با اینکه شایسته سالاری جایی در کار و زندگی مان در مغزمان در جامعه مان ندارد. بجنگیم با کویر شدن خاک درختان، با آبی که از آسمان نمی بارد، با هواپیمایی که خودمان نابودش کردیم، با کرونا، با بی پولی، با بی انصافی زندگی، با رابطه هایی که هستند ولی بر اساس منافع شکل گرفته اند، با اینکه دوستانت دوستشان هستی اما برایشان غریبه ای و هیچ از تو نمی دانند و مهم هم نیست، با رابطه ای که هیچ سزانجامی ندارد، با رفتنی که معلوم نیست کی اتفاق بیافتد، با خانواده ای که بین دو نفر همیشه یکنفر قهر است، بابت بی عدالتی جنسیتی، اجتماعی و طبقاتی، بابت گرانی ارز، الکل، مواد ضد عفونی کننده، احتکار و بنزین نمی شود همزمان جنگید.

نه نمی شود، نمیشود با همه ی اینها جنگید، نمی شود همزمان به همه ی اینها فکر کنی و تسلیم نشوی.

موقتا من تسلیم شده ام، به دست آورد های کوچک فکر میکنم، به اینکه چطور خودم را از این متجلاب نجات بدهم، به اینکه موقتا تسلیم شدنم تبدیل به دائمی تسلیم شدن نشود. من به جوانه هایی که می توانند از یک درخت کهنسال سبز شوند ریشه دهند فکر میکنم، به عمق چاهی که در آن فرو رفته ام، به تسلیم شدنم که آیا کار درستی است یا خودم را به بیراهه زده ام؟